خدایا چنانم کن که از تو بترسم گویا که تو را میبینم ، و با پرهیزگاری مرا خوشبخت گردان و به نافرمانی ات بدبختم نکن ، و خیر در قضایت را برایم اختیار کن و به من در تقدیرت برکت ده ، تا تعجیل آنچه را تو به تاخیر انداخته ای نخواهم ، و تاخیر آنچه را تو پیش انداخته ای میل نکنم....
*دعای عرفه
بالاخره توانستم بعد از مدت ها جنگ و خون ریزی آن موجود عظیم الجثه ی بو گندویی را که هر روز با خود حمل میکردم ، بکشم......
احساس سبکی میکنم و حالا میتوانم با خیال راحت نفس عمیق بکشم....
امام علی (ع) هر شب سر بر زمین میگذاشت و ناله میکرد " آه از کمی توشه و دوری راه و تنهایی که مونسش کم است...."
آن وقت ما هر شب تا صبح با چشمان گشاده شده به صفحه ی موبایل یمان زل میزنیم و پشت سر هم اپلیکیشن ها را چک میکنیم تا نکند خدایی نکرده پستی گذاشته شود ، جکی فرستاده شود و ما دیر بخوانیم....
دوباره آخر هفته و دوباره به یاد نبودنتان افتادم آقا...
دوباره غروب تلخ جمعه و منی که پیشیمانم...
دوباره هفته ای که رفت و منی که قول میدهم این بار ، از ابتدای هفته بشوم همان که میخواهید...
دوبار بار گناه بر دوش و دوباره چشمان پر از اشک
کاش لایقت بودم آقا... کاش....
گریه امان نمیدهد برای نوشتن آقا
فقط ای کاش میشد که لایقت باشم.....
+ میدونم متن خوبی نیست
میدونم این روزا دستم به نوشتن نمیره
ولی اصلن مهم نیست..
میخواهم اینجا یکمی خودم باشم!
همین...
خونه غرق سکوت عصر جمعه بود و تنها صدایی که به گوش میرسید دعای جمعه ای بود که پلی کرده بودم....
بارون میومد ، پنجره اتاق باز بود و بوی خاک و بارون باهم مخلوط شده بود و مستم میکرد
روی تختم مچاله شدم و پاهام رو بغل کردم
" هَذَا یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَوْمُکَ الْمُتَوَقَّعُ فِیهِ ظُهُورُکَ...."
سرم روی زانو هایم گذاشتم...چقدر....
آخ...
+ یوسف زهرا کجایی؟
آفتاب ، سرش به زور از لای کره کره عبور داده است و با تمام نیرویش سعی دارد پلک هایم را باز کند ، سرجایم غلت میزنم ، تمام تنم درد میکند و احساس کسی را دارم که تمام شب کتک خورده است ، بالشتم بوی ویکس میدهد : |و هر چقدر این پهلو و آن پهلو میشوم فایده ندارد ، آفتاب دست از سر این اتاق بر نمیدارد ، پتو را روی سرم میکشم و خدا را شکر میکنم که از هفته ی بعد ، دیگر خبری از این آفتاب تند و تیز و لجباز نیست ، نفسم میگیرد ، سرم را از پتو بیرون می آورم و با لب و لوچه ی آویزان به پنجره خیره میشوم که با لذت آفتاب را در آغوش کشیده است ، نگاهم به حسن یوسف جانم می افتد که با چه لبخندی زیر نور خورشید لم داده است و آفتاب میگرد و هر از چند گاهی برگ هایش را تکان میدهد ، یک لحظه دلم برایش میسوزد ، خوب میدانم پاییز که بیاید دلش میگیرد و باید در به در به دنبال آفتاب باشم تا کمی برگ هایش را زیر نورش پهن کند و نفس عمیق بکشد...
دماغم را بالا میکشم و بی حوصله سر جایم مینشینم ، از سرما خوردگی متنفرم ، از خواب های طولانی و این بی حسی عظیمی که در رگ هایم جریان دارد متنفرم ، از خوردن هر چه خاکشیر و جوشانده است متنفرم و حالا تمام این اتفاقات تنفر برانگیز یک جا به سراغم آمده اند...
صدای اذان می آید... با چشمان گشاد شده ام به گوشی ام خیره میشوم ، باورم نمیشود این همه خوابیده باشم و هنوز دلم بخواهد بخوابم ، موهایم را از پیشانی ام کنار میدهم و به خودم دلداری میدهم که خواب تنها راه خوب شدن مریضی ست ، از جایم بلند میشوم و تلو تلو خوران جلوی آیینه میروم ، دماغ قرمز باد کرده و لپ های گل انداخته و لباس خواب گشاد و موهای در همی که با یک کش پشت سرم نا مرتب جمع شده اند از من یک دقلک ساخته اند... نفسم را بیرون میدهم و به قیافه ام میخندم چه اشکالی دارد آدم گاهی دلقک باشد؟؟؟
وضو میگیرم ، جانمازم را پهن میکنم ، مینشینم رویش و تسبیحم را بر میدارم و به عادت همیشه بویش میکنم ، چقدر بیحالم و چقدر این نماز هایی که با بی حالی خوانده میشود بی مزه اند....
بلند میشوم تکبیر میگویم و االله اکبر...
از همان ابتدا غر زدن هایم شروع میشود ، و بغض هایم گم میشود میان بسم الله الرحمن الرحیم
کاش میشد تمام بی حوصلگی ام را در همین نماز جا بگذارم ، کاش نمازی که میخواندم مصداق همان چشمه ای بود که پیامبر گفته است.
سرفه ام میگیرد "الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ... حمد خدایی را که پروردگار همه جهانیان است "
بگو شکر... این را همیشه پدرم میگفت و در این سالهای بیقراری یاد گرفتم که هر چه شد بگویم خدایا شکرت ، بعد به خودم تشر زدم که یک سرماخوردگی که این همه آه و فغان ندارد ، بلند شو و بگو شکر ، بلند شو و صدایت را بندازد ته گلویت و بگوی " الحمد الله ..."بگذار همه بشنوند و بگذار تمام بی حوصلگی ات بشود فریاد و صدای شکر گویی ات به گوش همه برسد....
میخندم... نماز که تمام میشود سرم را روی جانمازم میگذارم ، بوی عطر مشهدی را میدهد که زهرا برایم سوغات آورده است ، نفس عمیق میکشم و چشمانم را میبندم.....الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ....
+ چرت نوشته ی مخصوص دوران مریضی :)
چگونه میتوان زیباتر شد؟؟
به نام خدا
با خواندن کتاب :)
